There and back again

Hallo allemaal,

Voor wie het nog niet had meegekregen, ik ben weer in het land! De 12,5 uur durende vlucht vanuit Hong Kong was uiteindelijk bijna een uurtje vertraagd, maar toch ben ik zonder problemen weer aanbeland in dat kleine landje wat ik nog altijd mijn thuis noem! Er wachtte mij een waar welkomstcomité, waarbij naast mijn ouders, broer en zusje zelfs opa en oma aanwezig waren. Wat een verrassing!

Diezelfde avond werd mijn terugkomst direct gevierd en het was helemaal top om al mijn vrienden, kennissen en familie zo snel alweer te zien. Ik voelde me direct weer helemaal thuis en vol energie. Bedankt dus iedereen voor jullie komst en mocht je het feestgedruis onverhoopt gemist hebben, dan weet ik zeker dat ik je snel zie. I'll stick around for a while now!

Zoals beloofd zou ik nog een laatste evaluerende blog schrijven. Niet omdat iemand dat van mij vroeg, maar gewoon omdat ik dat zelf wel leuk vind.

Het begon allemaal ruim vier maanden geleden op 6 Februari toen ik naar Nieuw-Zeeland vertrok. Veel mensen vragen me van welke plek ik het meeste heb genoten en hoewel de landen waar ik geweest ben allemaal moeilijk te vergelijken zijn, is mijn antwoord toch altijd Nieuw-Zeeland. Het land biedt zo enorm veel variatie dat het bijna zonde is om de ogen te sluiten voor de nachtrust. Van de gletsjers tot de 'sounds' en de vulkanen is er bijna geen type landschap wat Nieuw-Zeeland niet biedt. Daarnaast denk ik dat jullie ook hebben kunnen merken dat de invloed van The Lord of the Rings overal voelbaar is in dit land en dat heeft mijn hartje zo nu en dan harder doen kloppen. Ik ging naar dit land met een missie. Ik wilde alles, maar dan ook echt alles, eruit halen. En ik denk dat dat gelukt is. Niet alleen de prachtige omgevingen waar ik van heb mogen genieten, maar ook de vriendelijke en afwisselende mensen die ik heb ontmoet maakten een onuitwisbare indruk op mij. De maori's zijn bij iedereen bekend, maar ook de rest van de kiwi's is een volk dat iedere toerist graag welkom heet en trots is op het land waarin zij leven. Overal helpt men je graag verder en het is toch wel heel erg fijn om een reis op zo'n plek te beginnen. Het is verschrikkelijk moeilijk om hoogtepunten te beschrijven voor een plek als deze, aangezien het als één lang hoogtepunt aanvoelt. Als ik dan toch zou moeten kiezen, zou ik gaan voor de Tongariro Alpine Crossing (mijn beste wandeling ooit), Hobbiton (ik blijf een fan...), het zwemmen met dolfijnen en het beklimmen van de Franz Josef-gletsjer.

Na twee perfecte maanden in Nieuw-Zeeland vertrok ik naar Fiji, een totaal andere plek. Hier geen afwisselende natuur, gletsjers of überhaupt een infrastructuur. Hier heeft men niet meer nodig dan de zon, stranden, kokosnootbomen en een zonnehoed. Mijn verblijf op de drie eilanden (het saaie hoofdeiland niet meegerekend) stond dan ook in het teken van relaxen. Natuurlijk kon ik niet alleen maar stil zitten en heb ik nog gesnorkeld (heel erg briljant hier voor een mooie prijs), gedoken, gewandeld en een dorp bezocht. Het snorkelen met rifhaaien en het bezoeken van het dorpje waren echt ongelooflijk tof. De week op de Fiji-eiland vloog echt voorbij, ook omdat ik het grootste gedeelte van de dag in een hangmat lag te slapen ben ik bang.

Na Fiji wachtte mij Australië. Het was weer totaal anders dan wat ik tot dan toe had gezien. Veel mensen denken dat Nieuw-Zeeland en Australië bijna hetzelfde zijn, maar naar mijn mening klopt daar niks van. Hoewel de natuur misschien mooier en afwisselender is in Nieuw-Zeeland, heb je in Australië wildlife. En niet zo'n beetje ook! Ik heb natuurlijk de kangaroe en koala gezien, de nationale symbolen van het land. Maar graag noem ik ook nog de wallabi, emu, wombat, possum, pinguïn, redback spider, slang (geen idee welke), krokodil, achidna, turtles (en nog veel meer zeeleven), dolfijn en dingo. Dat is toch een aardig rijtje en wellicht ben ik nog een dier vergeten ook! Het wildlife vond ik dan ook het meest speciale in Australië, al waren er ook wel wat plekjes waar de natuur adembenemend was. Hierbij staan de Blue Mountains, Fraser Island, Great Barrier Reef en de Outback bovenaan mijn lijstje. Ook noem ik graag nog even Wilson's Promontory waar ik samen met mijn Nederlandse vriend Tom ben geweest. Het feit dat ik dit met een goede vriend kon doen, maakte het echt heel erg leuk. Lekker rondrijden door het prachtige landschap en wanneer het ging schemeren samen op zoek naar wildlife. Wat een avontuur!

Om bij te komen van al de drukte in Australië en om mee te maken dat een vakantie ook goedkoop kan zijn heb ik nog twee weken doorgebracht op Bali en de Gili-Eilanden. Het is duidelijk te merken dat dit geen Oceanië meer is, want de hele cultuur, levensstijl en omgeving waren totaal nieuw voor mij. De bergen, woestijnen en regenwouden van Australië werden ingeruild voor rijstvelden en tempels. Geen wildlife hier, behalve het verkeer wat een grote chaos is. Toch heb ik mijn leven hier zelf iin de waagschaal gelegd, door op de scooter naar Tirta Gangga af te reizen, mijn culturele hoogtepunt in Bali. Het is echter ook erg goed gelukt om te relaxen in Bali. In Kuta, Sanur en Gili Trawangan was eigenlijk zo weinig te doen en te zien, dat ik wel moest relaxen. Lekker aan het strand en in het hostel chillen, alsof ik terug was in Fiji. Ook hier weer hoogtepunten genoeg en ik denk dat de Pura Gunung Kawi tempel, de wrakduik, het snorkelen met schildpadden en het drinken van extreem zoete thee in een tempel bovenop een berg nadat ik net mijn lichaam en geest had laten verbinden hierbij het belangrijkste waren. Het rondrijden op een scooter wil ik daar eigenlijk ook nog aan toevoegen, want hoewel het levensgevaarlijk is, heb ik tijdens mijn hele reis niet zoveel vrijheid ervaren als op dat moment. Vooral toen ik samen met mijn Engelse vriend Nick door de bochten scheurde en overal om me heen de rijstvelden zich opstapelden in de schaduw van heuvels en kleine tempeltjes, voelde ik me niet langer een standaard toerist, maar meer een ontdekkingsreiziger die op plekken kwam die voor de Westerse wereld altijd verborgen waren geweest (en dat hopelijk ook zullen blijven!).

Mijn eindbestemming was dezelfde als waar mijn reis begon: Luchthaven Schiphol. In het buitenland staan wij blijkbaar bekend om de CH-klanken in onze taal, dus toen ik de vriendelijke stewardessenstem hoorde aankondigen dat LuCHthaven SCHiphol in zicht kwam, wist ik dat ik thuis was. Het was een lange en onvergetelijke reis. Ik hoop dat ik nog eens zoiets mag meemaken en hoewel ik denk dat er op de hele wereld niet zulke mooie plekjes te vinden zijn, laat ik mij graag verrassen. Dit was hoe dan ook niet mijn laatste verre reis, maar voor nu blijf ik wel eventjes thuis. Ik heb iedereen te veel gemist om meteen weer te vertrekken.

Als afsluiting wil ik iedereen heel erg bedanken voor het lezen van mijn blog. Hoewel ik niet altijd kans heb gezien om te reageren op jullie comments, heb ik ze wel allemaal gelezen. Vaak boden ze mij een hart onder de riem en gaven ze nieuwe energie om alles uit deze reis te halen. Dankzij jullie heb ik elke keer opnieuw mijn grenzen opgezocht (denk maar aan die bungy jump!) en kon ik met een glimlach de rest van mijn reis tegemoet zien. Nogmaals heel erg bedankt daarvoor!

I'm back!

Tom