So much to enjoy, to see and to do!
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tom
21 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Kia Ora!
Het is een tijdje geleden dat ik jullie via mijn blog wat heb laten weten, maar dan nu vanuit 'hotspot Rotorua (de woordspeling kom ik zo op terug) breng ik jullie weer even op de hoogte van alles wat ik hier meemaak! Ik heb zoveel gedaan dat ik het zal houden bij de hoogtepunten, maar zelfs dan ben ik bang dat het een lang verhaal gaat worden. Met een beetje geluk gaat het me zelfs lukken om foto's toe te voegen!
Laat ik beginnen bij het begin, mijn aankomst in Auckland. Ik kwam aan om 7:30 uur lokale tijd na 31 uur niet te hebben geslapen en een jetlag van 12 uurtjes met me mee te slepen in de backpack. Geen ideale omstandigheden om de stad in te gaan, maar omdat piloot en daarmee kenner Paul mij had verteld dat ik meteen in het ritme mee moest gaan van de Kiwi ben ik lekker de frisse buitenlucht op gaan zoeken. En die eerste dag leverde meteen een hoogtepunt op: Mount Eden! Dit is een berg midden in het centrum van Auckland (20 minuten van mijn hostel) die vanaf de top een prachtig uitzicht geeft op de hele stad. Ik moest nog even wennen aan de ruige natuur en dit was een mooie vuurdoop, want de planten op Mount Eden waren prachtig. Een goede start dus!
Na Auckland vertrok ik naar het Noorden, op naar het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland: Cape Reinga! Na een korte stop in de Bay of Islands (over-rated als je het mij vraagt) kwamen we dan aan op dit uiterste stukje land. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn verwachtingen niet hoog waren gespannen van deze plek, maar wat was dat mooi zeg. Links van me een prachtige baai in de vorm van een halve maan, rechts de rots en boom waarvan de Maori geloven dat het de laatste plek is vanaf waar zielen naar het hiernamaals vliegen en recht voor me een kleine vuurtoren met daarachter een langgerekte schuimlijn welke de scheidslijn tussen de Tasman Sea en de Pacific Ocean aangeeft. Een ongelooflijk schouwspel! Diezelfde dag nog 90 mile beach (die maar 55 mile lang is...) afgereden en kennis gemaakt met dunesurfing. Het is precies wat je ervan zou verwachten, maar dan sneller.
Op de terugweg naar Auckland een nieuw hoogtepunt: duiklessen!!! Ik heb in vier dagen geleerd om tot 18 meter diepte de oceaan te verkennen. De eerste twee dagen waren niet interessant (theorie- en zwembadlessen), maar toen kwam het Open Water duiken! En niet zomaar Open Water duiken, nee nee, Open Water duiken bij de Poor Knights Islands, een eilandengroep die binnen de top 10 staat van de beste duikspots ter wereld. En hoewel mijn duikervaring nog slechts beperkt is tot deze eilandengroep, verdienen ze die plek naar mijn mening helemaal. Het is moeilijk uit te leggen waarom duiken zo tof is, maar laat ik zeggen dat je een totaal andere wereld betreedt wanneer je je kop onder water steekt. Het is zo mooi en bevat zoveel andere kleuren dan wij gewend zijn. Hoe dan ook heb ik in mijn vier open water duiken een stingray, een scorpionfish (die ik zelf spotte!), een aantal kingfish en allerlei kleurrijke slugs gezien. Ik weet niet of het speciaal of zeldzaam is, maar voor mij was het speciaal genoeg!
Door naar het volgende hoogtepunt: Cathedral Cove en Hot Water Beach nabij Hahei. De Cathedral Cove viel me wat tegen, maar Hot Water Beach is echt briljant en bizar tegelijk! Je kunt de naam vrij letterlijk nemen, want op dit strand wordt het water dat onder het zand zit verwarmt door onderaards lava dat dichter bij de oppervlakte komt dan op andere plekken. En ja, dat levert zeeeer heet water op. Om hiervan te kunnen 'genieten' moet je wel eerst een gat graven. En dus stonden we met een groep van zo'n 16 man een enorme kuil te graven om het water te kunnen bereiken. Eerst gaat dit makkelijk, maar op een gegeven moment merk je toch dat het zand wat heet wordt onder de voetjes. En na en paar minuten graven is het zelfs niet meer mogelijk om er te staan en moesten we wachten op de zee om wat kouder water toe te voegen. Na een half uurtje hadden we echter een prachtige kuil met water van een heerlijke bubbelbadtemperatuur. Echt heel erg mooi om dat mee te maken!
Het is al een enorm verhaal, maar we zijn er nog niet! Na Hahei vertrok ik namelijk naar Raglan (geen echt hoogtepunt daar) en de volgende dag naar de Waitomo Caves. De Waitomo Caves staan bekend om de grote aanwezigheid van gloeiwormen en dat heb ik geweten. Ik werd in een bootje gezet en een ondergrondse rivier overgevaren. Het was helemaal donker, maar de bestuurder hoefde zich geen zorgen te maken om een verkeerde bocht te maken, want de hele grot werd verlicht door duizenden en nog eens duizenden gloeiwormen. Het was een weergaloos spektakel om onder en langs zoveel beestjes te varen. Een superervaring!
Na Waitomo was de dag nog niet voorbij, want we reden verder naar Mourea, een zogenaamde culturele stop van mijn busmaatschappij. Mourea is een soort dorpje waar een Maoristam bijeenkomt om belangrijke dingen te bespreken. Bij aankomst kregen we eerst een hartelijk welkom in het Maori's (daar begreep dus niemand wat van) en daarna mochten we genieten van een niet al te indrukwekkende dans en haka van de stam. Het mooiste moest echter nog komen, want na het zien van de haka werden de mannen van het kamp meegenomen om zelf een haka te leren. Voor wie niet weet wat een haka is: het is een strijdlied en -dans die Maori uitvoerden voor een gevecht om de kracht van hun voorouders in zich op te nemen en de vijand angst in te boezemen. In de praktijk komt het er op neer dat je veel moet brullen, je tong moet laten zien (Rick Stoof schijnt van de Maori's af te stammen) en er zo lelijk mogelijk uit moet zien en laat ik daar nou net heel goed in zijn! Ik kan vertellen hoe ik het vond, maar in dit geval zegt een foto echt meer dan duizend woorden dus scroll naar beneden voor die ervaring. Na het leren van de Haka kregen we nog een heerlijke maaltijd die ook naar Maori's gebruik gezegend moest worden. Toen er werd gevraagd of iemand van onze groep dat wilde doen voelde ik mij wel geroepen om wat woorden te zeggen. Ik ging er echter vanuit dat ik wat woorden in de mond zou krijgen gelegd en dat ik die dan slechts hoefde te herhalen, maar niks was minder waar. Ik mocht leuk zelf iets verzinnen als zegen en omdat mijn voorbereiding op zijn best zeer slecht kon worden genoemd leek het natuurlijk nergens op. Het eten smaakte er echter niet minder om en mijn buikje zat goed vol toen we 's avonds het bed opzochten in the home of the ancestors.
Na te mogen slapen in het Maori-dorp was het opeens vanochtend en voor mij een zeer belangrijke dag! Ik zou namelijk vertrekken naar Rotorua, bekend om zijn natuurlijke hot pools (vandaar dus hotspot Rotorua, get it?) en de pickup locatie voor een rit naar HOBBITON! Jaja Hobbiton mensen, of althans de set. Voor mij als fan van zo ongeveer alles wat met Tolkien en The Lord of the Rings te maken heeft was dit alsof ik door een droom heen liep. Het was indrukwekkender dan Cape Reinga, Hot Water Beach en Waitomo bij elkaar. Het was epischer dan alle medailles die de Nederlandse schaatsers in Sotsji (of hoe je dat ook spelt) heben opgehaald. Het rockte harder dan Pinkpop en het was sprookjesachtiger dan de Efteling en Disneyland. Het klinkt waarschijnlijk wat overdreven, maar iedereen die ook maar iets met The Lord of the Rings of hobbits heeft moet er ook maar heen gaan en weet wat ik bedoel. Ik heb er in ieder geval constant met een glimlach rondgelopen en mijn lichaam tintelt nog steeds van de overweldigende ervaring.
En toen was het vrijdagavond 21 februari. Het is een enorm verhaal geworden en dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn prachtige wandelingen, de vele watervallen en de adembenemende landschappen. Ik begin helaas al erg te wennen aan de landschappen en zit al lang niet meer met open mond naar buiten te staren. Het went zo snel... Ook het reizen en leven uit de backpack gaat nu vanzelf. Ik weet wat ik nodig heb en maak vaak eten voor de komende paar dagen. Het loopt allemaal vrij vlotjes en het enige waar ik nog wat op moet vinden is het feit dat mijn laptop mijn sd kaart niet herkent en het dus erg lastig is om foto's op mijn laptop te zetten. Vandaar dat de foto's van Hobbiton nu ook nog missen. Die houden jullie van me tegoed.
Ik heb verder al veel vrienden gemaakt hier. In de eerste bus naar het noorden zaten we met 5 Nederlanders (en dan ga je naar de andere kant van de wereld...) en vanaf Oakland naar het zuiden zat ik met een hele aardige en gezellige Belgische meid. De laatste paar dagen heb ik voornamelijk met een Hawaiaanse dame van de respectabele leeftijd van 75 jaar gereisd. Die vrouw reist dus al 50 jaar lang naar elke plek op de planeet. Mijn respect heeft ze!
Ik denk dat ik zo wel genoeg heb verteld en dat jullie weer helemaal op de hoogte zijn. Ik heb geprobeerd om wat foto's uit te zoeken waar ik zelf ook op sta, omdat sommigen van jullie dat vast op prijs zullen stellen (hoewel anderen mijn kop misschien niet hoeven te zien, maar dan kijk je er maar omheen).
Rest mij nog één ding te zeggen: de eerste twee weken zijn voorbij gevlogen en ik zit dus al op een kwart van mijn trip in Nieuw-Zeeland! Dit land is echt sweet as!
Groeten!
Tom
PS: als dit er niet meteen met foto's staat moeten jullie even geduld hebben, want dat heb ik dus nog nooit gedaan.
Het is een tijdje geleden dat ik jullie via mijn blog wat heb laten weten, maar dan nu vanuit 'hotspot Rotorua (de woordspeling kom ik zo op terug) breng ik jullie weer even op de hoogte van alles wat ik hier meemaak! Ik heb zoveel gedaan dat ik het zal houden bij de hoogtepunten, maar zelfs dan ben ik bang dat het een lang verhaal gaat worden. Met een beetje geluk gaat het me zelfs lukken om foto's toe te voegen!
Laat ik beginnen bij het begin, mijn aankomst in Auckland. Ik kwam aan om 7:30 uur lokale tijd na 31 uur niet te hebben geslapen en een jetlag van 12 uurtjes met me mee te slepen in de backpack. Geen ideale omstandigheden om de stad in te gaan, maar omdat piloot en daarmee kenner Paul mij had verteld dat ik meteen in het ritme mee moest gaan van de Kiwi ben ik lekker de frisse buitenlucht op gaan zoeken. En die eerste dag leverde meteen een hoogtepunt op: Mount Eden! Dit is een berg midden in het centrum van Auckland (20 minuten van mijn hostel) die vanaf de top een prachtig uitzicht geeft op de hele stad. Ik moest nog even wennen aan de ruige natuur en dit was een mooie vuurdoop, want de planten op Mount Eden waren prachtig. Een goede start dus!
Na Auckland vertrok ik naar het Noorden, op naar het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland: Cape Reinga! Na een korte stop in de Bay of Islands (over-rated als je het mij vraagt) kwamen we dan aan op dit uiterste stukje land. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn verwachtingen niet hoog waren gespannen van deze plek, maar wat was dat mooi zeg. Links van me een prachtige baai in de vorm van een halve maan, rechts de rots en boom waarvan de Maori geloven dat het de laatste plek is vanaf waar zielen naar het hiernamaals vliegen en recht voor me een kleine vuurtoren met daarachter een langgerekte schuimlijn welke de scheidslijn tussen de Tasman Sea en de Pacific Ocean aangeeft. Een ongelooflijk schouwspel! Diezelfde dag nog 90 mile beach (die maar 55 mile lang is...) afgereden en kennis gemaakt met dunesurfing. Het is precies wat je ervan zou verwachten, maar dan sneller.
Op de terugweg naar Auckland een nieuw hoogtepunt: duiklessen!!! Ik heb in vier dagen geleerd om tot 18 meter diepte de oceaan te verkennen. De eerste twee dagen waren niet interessant (theorie- en zwembadlessen), maar toen kwam het Open Water duiken! En niet zomaar Open Water duiken, nee nee, Open Water duiken bij de Poor Knights Islands, een eilandengroep die binnen de top 10 staat van de beste duikspots ter wereld. En hoewel mijn duikervaring nog slechts beperkt is tot deze eilandengroep, verdienen ze die plek naar mijn mening helemaal. Het is moeilijk uit te leggen waarom duiken zo tof is, maar laat ik zeggen dat je een totaal andere wereld betreedt wanneer je je kop onder water steekt. Het is zo mooi en bevat zoveel andere kleuren dan wij gewend zijn. Hoe dan ook heb ik in mijn vier open water duiken een stingray, een scorpionfish (die ik zelf spotte!), een aantal kingfish en allerlei kleurrijke slugs gezien. Ik weet niet of het speciaal of zeldzaam is, maar voor mij was het speciaal genoeg!
Door naar het volgende hoogtepunt: Cathedral Cove en Hot Water Beach nabij Hahei. De Cathedral Cove viel me wat tegen, maar Hot Water Beach is echt briljant en bizar tegelijk! Je kunt de naam vrij letterlijk nemen, want op dit strand wordt het water dat onder het zand zit verwarmt door onderaards lava dat dichter bij de oppervlakte komt dan op andere plekken. En ja, dat levert zeeeer heet water op. Om hiervan te kunnen 'genieten' moet je wel eerst een gat graven. En dus stonden we met een groep van zo'n 16 man een enorme kuil te graven om het water te kunnen bereiken. Eerst gaat dit makkelijk, maar op een gegeven moment merk je toch dat het zand wat heet wordt onder de voetjes. En na en paar minuten graven is het zelfs niet meer mogelijk om er te staan en moesten we wachten op de zee om wat kouder water toe te voegen. Na een half uurtje hadden we echter een prachtige kuil met water van een heerlijke bubbelbadtemperatuur. Echt heel erg mooi om dat mee te maken!
Het is al een enorm verhaal, maar we zijn er nog niet! Na Hahei vertrok ik namelijk naar Raglan (geen echt hoogtepunt daar) en de volgende dag naar de Waitomo Caves. De Waitomo Caves staan bekend om de grote aanwezigheid van gloeiwormen en dat heb ik geweten. Ik werd in een bootje gezet en een ondergrondse rivier overgevaren. Het was helemaal donker, maar de bestuurder hoefde zich geen zorgen te maken om een verkeerde bocht te maken, want de hele grot werd verlicht door duizenden en nog eens duizenden gloeiwormen. Het was een weergaloos spektakel om onder en langs zoveel beestjes te varen. Een superervaring!
Na Waitomo was de dag nog niet voorbij, want we reden verder naar Mourea, een zogenaamde culturele stop van mijn busmaatschappij. Mourea is een soort dorpje waar een Maoristam bijeenkomt om belangrijke dingen te bespreken. Bij aankomst kregen we eerst een hartelijk welkom in het Maori's (daar begreep dus niemand wat van) en daarna mochten we genieten van een niet al te indrukwekkende dans en haka van de stam. Het mooiste moest echter nog komen, want na het zien van de haka werden de mannen van het kamp meegenomen om zelf een haka te leren. Voor wie niet weet wat een haka is: het is een strijdlied en -dans die Maori uitvoerden voor een gevecht om de kracht van hun voorouders in zich op te nemen en de vijand angst in te boezemen. In de praktijk komt het er op neer dat je veel moet brullen, je tong moet laten zien (Rick Stoof schijnt van de Maori's af te stammen) en er zo lelijk mogelijk uit moet zien en laat ik daar nou net heel goed in zijn! Ik kan vertellen hoe ik het vond, maar in dit geval zegt een foto echt meer dan duizend woorden dus scroll naar beneden voor die ervaring. Na het leren van de Haka kregen we nog een heerlijke maaltijd die ook naar Maori's gebruik gezegend moest worden. Toen er werd gevraagd of iemand van onze groep dat wilde doen voelde ik mij wel geroepen om wat woorden te zeggen. Ik ging er echter vanuit dat ik wat woorden in de mond zou krijgen gelegd en dat ik die dan slechts hoefde te herhalen, maar niks was minder waar. Ik mocht leuk zelf iets verzinnen als zegen en omdat mijn voorbereiding op zijn best zeer slecht kon worden genoemd leek het natuurlijk nergens op. Het eten smaakte er echter niet minder om en mijn buikje zat goed vol toen we 's avonds het bed opzochten in the home of the ancestors.
Na te mogen slapen in het Maori-dorp was het opeens vanochtend en voor mij een zeer belangrijke dag! Ik zou namelijk vertrekken naar Rotorua, bekend om zijn natuurlijke hot pools (vandaar dus hotspot Rotorua, get it?) en de pickup locatie voor een rit naar HOBBITON! Jaja Hobbiton mensen, of althans de set. Voor mij als fan van zo ongeveer alles wat met Tolkien en The Lord of the Rings te maken heeft was dit alsof ik door een droom heen liep. Het was indrukwekkender dan Cape Reinga, Hot Water Beach en Waitomo bij elkaar. Het was epischer dan alle medailles die de Nederlandse schaatsers in Sotsji (of hoe je dat ook spelt) heben opgehaald. Het rockte harder dan Pinkpop en het was sprookjesachtiger dan de Efteling en Disneyland. Het klinkt waarschijnlijk wat overdreven, maar iedereen die ook maar iets met The Lord of the Rings of hobbits heeft moet er ook maar heen gaan en weet wat ik bedoel. Ik heb er in ieder geval constant met een glimlach rondgelopen en mijn lichaam tintelt nog steeds van de overweldigende ervaring.
En toen was het vrijdagavond 21 februari. Het is een enorm verhaal geworden en dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn prachtige wandelingen, de vele watervallen en de adembenemende landschappen. Ik begin helaas al erg te wennen aan de landschappen en zit al lang niet meer met open mond naar buiten te staren. Het went zo snel... Ook het reizen en leven uit de backpack gaat nu vanzelf. Ik weet wat ik nodig heb en maak vaak eten voor de komende paar dagen. Het loopt allemaal vrij vlotjes en het enige waar ik nog wat op moet vinden is het feit dat mijn laptop mijn sd kaart niet herkent en het dus erg lastig is om foto's op mijn laptop te zetten. Vandaar dat de foto's van Hobbiton nu ook nog missen. Die houden jullie van me tegoed.
Ik heb verder al veel vrienden gemaakt hier. In de eerste bus naar het noorden zaten we met 5 Nederlanders (en dan ga je naar de andere kant van de wereld...) en vanaf Oakland naar het zuiden zat ik met een hele aardige en gezellige Belgische meid. De laatste paar dagen heb ik voornamelijk met een Hawaiaanse dame van de respectabele leeftijd van 75 jaar gereisd. Die vrouw reist dus al 50 jaar lang naar elke plek op de planeet. Mijn respect heeft ze!
Ik denk dat ik zo wel genoeg heb verteld en dat jullie weer helemaal op de hoogte zijn. Ik heb geprobeerd om wat foto's uit te zoeken waar ik zelf ook op sta, omdat sommigen van jullie dat vast op prijs zullen stellen (hoewel anderen mijn kop misschien niet hoeven te zien, maar dan kijk je er maar omheen).
Rest mij nog één ding te zeggen: de eerste twee weken zijn voorbij gevlogen en ik zit dus al op een kwart van mijn trip in Nieuw-Zeeland! Dit land is echt sweet as!
Groeten!
Tom
PS: als dit er niet meteen met foto's staat moeten jullie even geduld hebben, want dat heb ik dus nog nooit gedaan.
-
21 Februari 2014 - 08:37
Thea:
Ik leef helemaal mee als ik dit lees. Wat ontzettend leuk zeg. Geniet verder, dan nemen wij de regen hier op koop toe. -
21 Februari 2014 - 09:11
Frija:
Klinkt fantastisch Tom! Je hebt er totaal geen spijt van zo te horen. Geniet ervan!
-
21 Februari 2014 - 09:14
Mark Vobornik:
WAUW Tom! Wat een geweldige avonturen beleef je daar. Je neemt ons allemaal een beetje mee in die backpack dankzij je schrijfkunsten. Ik kijk nu al uit naar de volgende!
Groetjes, Mark -
21 Februari 2014 - 09:43
Emmie:
Bedankt Tom, ik beleef het allemaal weer opnieuw, voor ons alweer 22 jaar geleden. Fijne tijd nog, Harry en Emmie. -
21 Februari 2014 - 13:19
Ruth Martens:
Hoi Tom
Wat fijn te lezen dat je enorm geniet van je reis. Dit kunnen ze je niet meer afpakken.
Ik heb even gedacht dat dit niets voor mij zou zijn (60 jaar) maar als die mevrouw uit Hawaï dat kan is er nog hoop. Groetjes en tot horens.
Peter en Ruth -
22 Februari 2014 - 02:45
Tom Dijkstra:
Supergaaf Tom! Kan me inderdaad best voorstellen dat jij niet zoveel moeite hebt gehad met de Maori-dans ;) Overdrijven hoort bij het schrijven van een blog - het is moeilijk je enthousiasme te verbergen als je zoiets moois aan het doen bent. Veel plezier nog in NZ en zie je binnenkort in OZ! -
23 Februari 2014 - 15:39
Mieke:
als je het doet dan doe je het ook gelijk goed. Wat een verhaal deel je met ons. Hoe houd je dit vast? Man wat een indrukken....!
-
23 Februari 2014 - 19:50
Joke:
Heey Tom, Tja, daar kan ons uitje naar Parijs niet aan tippen natuurlijk..... Net terug daarvan en wat een verrassing om dit uitgebreide verslag van je aan te treffen! Mét foto's en ik ben zo iemand die erg blij is dat je foto's waar je zelf opstaat, hebt uitgekozen! Wat klinkt het allemaal positief Tom en wat ziet het er goed uit op de foto's. Ga zo door, zou ik zeggen ;-) Lieve groetjes van mij! xx -
24 Februari 2014 - 11:52
Irene Pellegrom:
Behalve Hobbiton heb ik ook verder alles bezocht (soms meer dan eens). Ik dacht altijd dat Nieuw Zeeland alleen door ouderen zou worden gewaardeerd. Leuk dat het ook jonge mensen zo aanspreekt. Nog veel plezier daar. Groetjes van Irene
-
24 Februari 2014 - 19:20
Paps:
Hey Tom,
Wat een mooie aanvullingen op onze eerdere contacten.
Het ziet er gewoon allemaal erg gaaf uit !
In al jouw teksten komt naar voren dat je goed bezig bent.
De foto"s ondersteunen dit met fantastische plaatjes.
Volgens mij heb je er totaal geen moeite mee dit alles tot je te laten komen.
Ga zo door, ik zie uit naar ons volgende contact.
Lieve groet Paps.
-
25 Februari 2014 - 10:12
Marjo Klein:
Tom, wat een mooi reisverslag. Nog heel veel plezier!
Groetjes, Marjo.
-
25 Februari 2014 - 19:29
Ruud Van Dijk:
Yo Bro,
Ziet er weer goed uit jongen, mooie foto's. Moet zeggen dat ik aardig wat dingen niet ken, vooral de richting Cape Reinga niet, maar daar ga ik volgende keer wel naartoe...
En fijn dat Hobbiton niet tegen gevallen is, nadat je eigenlijk alles al een keer op foto van mij had gezien. Maar ik had ook niet anders verwacht, want het is één van de meest idyllische plekjes in Nieuw-Zeeland. Jij kon alle vragen beantwoorden die werden gesteld tijdens de tour neem ik aan :P, ik had geen idee weet ik nog.
cheers,
Ruud
-
27 Februari 2014 - 13:40
Kleuters Van Het Nieuwe Ambacht:
Esmée: Wat een mooie foto's!
Sinan: Was het leuk bij de indianen (lees: Maori's)? Was het ook grappig?
Esra: Gaat het goed?
Selina: Heb je een hele grote boom gezien?
Jasmijn: Vond je het leuk?
Shantely: Hoeveel dieren heb je gezien? En welke dieren?
Roan: Is het mooi bij de indianen?Dylan: Vind je het leuk op vakantie?
Evan: Hen je ook grote kiwi's gezien?
Jason: Hoeveel indianenkleuters heb je gezien?
Jesper: Ben je nog op iemand verliefd?
Kajsa: Wat een leuke foto's!
Arwen: Had je ook mooie dieren gezien?
Kian: Heb je nog in je blootje gezwemd?
Paul: Heb je lieve dieren gezien?
Lucas: Heb je nog raar gedaan met de indianen?
Bedirhan: Ik heb in de vakantie een baby-geitje gezien!
-
28 Februari 2014 - 10:41
Marloes:
Lieve broer,
Had ik alsnog niet gereageerd, haha ;) Maar ik vind het heel tof om je avonturen en verhalen zo te lezen (al had ik de meeste dingen natuurlijk al gehoord via skype). Ik vind het heel fijn om te horen dat je het zo naar je zin hebt en dat je zo geniet! De foto's maken het helemaal compleet. Goed om je zo gelukkig te zien (:
Geniet ervan en ik kijk uit naar je volgende verslag (en skypegesprek)!
Liefs, je zusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
